Çello savaşları
Video, kurgu olarak bir kızın, gözden düşmekte olan eski erkek arkadaşı ile yükselişe geçen yeni erkek arkadaşı arasındaki mücadeleyi anlatıyor. Kendimi, eski erkek arkadaşla özdeşleştirdiğimi baştan söylemeliyim.
1 dakika 30. saniyede, yeni erkek arkadaşın tişörtünde, korsanlığı imleyen kuru kafa ve çapraz kemikleri görüyoruz. Korsanlar birlikte mücadele eder, ama bu mücadele sonuçta bireysel maddi yarara yöneliktir. Emeği, üretmek için değil gasp etmek için gösterirler.
Burada korsan imgesinin, kaba gücü temsil ettiğini düşündüm. Birlikte verilen ortak bir mücadelenin, belirli bir eşitlik-özgürlük-kardeşlik düzeyine evrilttiği bir kaba güç.
1 dakika 45. saniyede, önceki erkek arkadaşın tişörtünde Che'nin ikonlaşmış imgesini görüyoruz. Bu ikilik içinde Che imgesinin, özgürlük-eşitlik-kardeşlik ilkesine yönelen emek veren aklı çağrıştırdığını söylemek çok da yanlış olmayacaktır.
Video, bir kavga kurgusu ile başlıyor. Kavgayı çıkaran, bir anlamda, emeğine ve emeğinin tarihine sahip çıkmaya çalışan eski erkek arkadaş.
Bu mücadeleyi, herhangi sokak kavgasına kıyasla, insana dair bir hikayeye çeviren şu: Her iki tarafın da, belirli bir güç ahlakı çerçevesinde hareket etmesi.
Taraflar kendilerini özgür ve eşit hissediyorlar, hak iddialarının meşru zemini bu. Estetik algıyı mümkün kılan ise iki taraf arasındaki empati. Yani kardeşlik, yani toplum içinde varolma zorunluluğunu tarihleri sonucunda anlamış olmaları.
Taraflar, diğer tarafın solosuna tempo tutarak, çatışan bireysel çıkarları anlayışla karşılıyorlar ama öz-solodan vazgeçmiyorlar. Burada erkek çözüm yöntemleri, inat, talep, şiddet, inkar var ama mücadelenin özgürlük-eşitlik-kardeşlik disiplininde verildiğini gözlüyoruz.
Video, uğruna mücadele verilen kızın, durumdan duyduğu hayalkırıklığını ifade ederek ortamı yalnız terk etmesi ile bitiyor. Sonuçta, mücadele eden her iki taraf da amacına ulaşamıyor. Video genelinde kıza dair bir açılım, bu belirli kızın, neden bu iki erkek için değerli olduğuna dair bir ipucu yok. Herhangi başka bir kız söz konusu olsaydı da yine aynı mücadele olacaktı. Kızın arkasından bakakalmaları, neden o kız uğruna mücadele ettiklerini bilmediklerini, en azından gerekçelendiremediklerini düşündürdü.
Bence, hikayenin mesajı burada zaten: iki taraf da uğruna mücadele ettikleri amacın ne olduğu konusunda net değilller; genel olarak nasıl bir şeyi amaçlamaları gerektiği hakkında bir fikirleri olmasına rağmen verdikleri mücadele içgüdüsel bir boyutta kalmış.
Sonuç olarak amaç -kadın-, kendine ulaşmaya çalışanların bu yöntemini benimsemiyor ve bir galip ilan etmiyor.
Ya da daha açıkça :
Amaç -kadın-, kendisi de bir insan olarak kendini var etme çabasında. Bunun için de, kendine ulaşmaya çalışanların, içgüdüsel ve kaba kalan yöntemini benimsemiyor; daha da uzaklaşıyor.
Özgür, eşit ve kardeş olsak bile yetmeyecek, eksik kalan birşeyler var: Arınmış bir bilinç.
Buradan, kendi payıma çıkardığım sonuçlar şöyle:
Ego tatminine yönelik bir eylem, güç ifadesi olarak nitelendirilemez, saygı ya da toplumsal olumlamayı hak etmez.
Kime "bey" dediğimiz bizi şekillendirir.
Güzellik, doğanın ya da başka bir şeyin kendi rasgeleliğindeki hallerinde aranmamalı çünkü güzellik, belirli bir amaca yönelmiş toplu emeğin dışa vurumudur.
